Het is eind april en door de vroege warmte van dit jaar zijn bijna alle bomen en struiken al uitgelopen. In het bos bij Engelmansbäke is het heerlijk zachtgroen. Maar het lijkt wel of de grote boom die over de Opfertisch waakt, het laat afweten.
Als je recht voor het hunebed staat, valt het niet op dat de boom zo vervallen is, maar aan de achterkant is hij helemaal uitgehold. Toch heeft hij vorig jaar nog in blad gestaan, maar nu is er nog geen blaadje te ontdekken.
Hier zie je de achterkant van de boom. Je mag eigenlijk helemaal niet zo dichtbij komen, daarom is het perk met de stenenformatie afgezet met een hek.Erbij een bordje waarop gewaarschuwd wordt voor vallende takken. Maar deze waarschuwing geldt voor het bos in het algemeen. Dode takken en bomen worden niet weggehaald in dit natuurgebied.
Links naast de boom zie je nog een stronk van een andere boom. Op oude schetsen is deze boom nog te zien. Hij schijnt te zijn getroffen door de bliksem, misschien wel tijdens een of ander illegaal ritueel wat hier uitgevoerd werd, en wat het daglicht niet verdragen kon.
Op de voorgrond ligt een grote, afgebroken tak. Die is hoogstwaarschijnlijk van de (half?)dode boom die er nu nog staat.
Ik hoop dat de boom ook dit jaar weer de kracht weet op te brengen om te ontbotten – als symbool van leven en dood die naast elkaar bestaan.